សុត្តន្តបិដក ៥១

សុត្តន្តបិដក 
អង្គុត្តរនិកាយ ទសកនិបាត 
ទ្វាទសមភាគ

(៥១)

---

ឈ្មោះ	ទំព័រ
តតិយបណ្ណាសក សមណសញ្ញាវគ្គ ទី ១	១
ពោលអំពីសមណសញ្ញា ៣	១
ពោលអំពីការបរិបូណ៌នៃធម៌ ៧ ប្រការ ព្រោះបានចម្រើននូវសមណសញ្ញា ៣	២
ពោលអំពីការបរិបូណ៌នៃវិជ្ជា ៣ ព្រោះបានចម្រើននូវពោជ្ឈង្គ ៧	២
ពោលអំពីការឃ្លាត (ចាកឋានសួគ៌និងមគ្គ) ព្រោះមិច្ឆត្តៈ (១០)	៣
ពោលអំពីការសម្រេច (ឋានសួគ៌និងមគ្គ) ព្រោះសម្មត្តៈ (១០)	៤
ពោលអំពីការប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីទុក្ខ នៃធម៌មិនមានចេតនាជាដើមរបស់ ជនជាមិច្ឆាទិដ្ឋិ	៥
ពោលអំពីការប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីសុខ នៃធម៌មិនមានចេតនាជាដើមរបស់ ជនជាសម្មាទិដ្ឋិ	៦
ពោលអំពីអវិជ្ជាជាប្រធាននៃការជួបប្រទះនូវពួកអកុសលធម៌	៨
ពោលអំពីហេតុនាំឲ្យសាបរលាប (ទោសមានមិច្ឆាទិដ្ឋិជាដើម) ១០	៩
ពោលអំពីពិធីលាង (ឆ្អឹង) ក្នុងទក្ខិណជនបទ	១៣
ពោលអំពីពិធីលាងដ៏ប្រសើរ	១៥
ពោលអំពីថ្នាំបញ្ចុះរបស់ពួកពេទ្យ	១៧
ពោលអំពីថ្នាំបញ្ចុះដ៏ប្រសើរ	១៨
ពោលអំពីក្អួត របស់ពួកពេទ្យ	២០
ពោលអំពីថ្នាំក្អួតដ៏ប្រសើរ	២១
ពោលអំពីធម៌ដែលគប្បីកម្ចាត់បង់ ១០	២៣
ពោលអំពីភិក្ខុជាអសេក្ខៈប្រកបដោយធម៌ ១០	២៥
ពោលអំពីធម៌ជាអសេក្ខ ១០	២៦
បច្ចោរោហណិវគ្គ ទី ២	២៨
ពោលអំពីសភាវៈមិនមែនជាធម៌ទាំងមិនមែនជាប្រយោជន៍ (១០)	២៨
ពោលអំពីសភាវៈជាធម៌ទាំងជាប្រយោជន៍ (១០)	២៨
ពោលអំពីការកើតព្រមនៃពួកអកុសលធម៌ ដែលមានមិច្ឆាទិដ្ឋិជាដើមជាបច្ច័យ	២៩
ពោលអំពីការបរិបូណ៌ដោយការចម្រើន នៃធម៌ទាំងឡាយដែលមានសម្មាទិដ្ឋិជាដើមជាបច្ច័យ	២៩
ពោលអំពីឧទ្ទេសដោយសង្ខេបនៃព្រះមានព្រះភាគ	៣៤
ពោលអំពីការចែកនូវអត្ថដោយពិស្តារនៃព្រះអានន្ទត្ថេរ	៣៩
ពោលអំពីបិណ្ឌិតវត្ថុ	៤៥
ពោលអំពីធម៌ជាត្រើយខាងអាយនឹងជាត្រើយខាងនាយ	៤៩
ពោលអំពីធម៌ជាត្រើយខាងអាយនឹងជាត្រើយខាងនាយ	៥២
ពោលអំពីការជម្រះបាបរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍	៥៤
ពោលអំពីការជម្រះបាបក្នុងវិន័យរបស់អរិយ	៥៥
ពោលអំពីការជម្រះបាបដ៏ប្រសើរ	៥៩
ពោលអំពីសម្មាទិដ្ឋិជាប្រធានទាំងជាបុព្វនិមិត្តនៃកុសលធម៌	៦០
ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលបានចម្រើនហើយមានការប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីកិរិយាអស់អាសវៈ	៦១
បាវិសុទ្ធិវគ្គ ទី ៣	៦២
ពោលអំពីធម៌ ១០ ដ៏បរិសុទ្ធមិនមានក្រៅចាកសុគតវិន័យ	៦២
ពោលអំពីធម៌ ១០ មិនកើតឡើងក្រៅចាកសុគតិវិន័យ	៦២
ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលមានផលមិនមានក្រៅចាកសុគតិវិន័យ	៦២
ពោលអំពីធម៌ ១០ មានកម្ចាត់រាកៈជាដើមជាទីបំផុត	៦៣
ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីសេចក្តីនឿយណាយតែម៉្យាង	៦៣
ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលមិនកើតឡើងក្រៅចាកសុគតវិន័យ	៦៤
ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលចម្រើនហើយ មានផលច្រើន	៦៤
ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលបានចម្រើន ហើយមានការកម្ចាត់រាគៈជាដើមជាទីបំផុត	៦៥
ពោលអំពីធម៌ ១០ ដែលបុគ្គលបានចម្រើនហើយ ប្រព្រឹត្តិទៅដើម្បីសេចក្តីនឿយណាយតែម៉្យាង	៦៥
ពោលអំពីមិច្ឆត្តធម៌ ១០	៦៦
ពោលអំពីសម្មត្តធម៌ ១០	៦៦
សាធុវគ្គ ទី ៤	៦៧
ពោលអំពីសេចក្តីចម្រើននឹងសេចក្តីមិនចម្រើន (១០)	៦៧
ពោលអំពីធម៌ដ៏ប្រសើរនឹងធម៌មិនប្រសើរ (១០)	៦៨
ពោលអំពីកុសលនឹងអកុសល (១០)	៦៨
ពោលអំពីធម៌ជាប្រយោជន៍នឹងធម៌មិនជាប្រយោជន៍ ១០	៦៩
ពោលអំពីធម៌នឹងអធម៌ ១០	៦៩
ពោលអំពីសាសវធម៌នឹងអនាសវធម៌ (១០)	៧០
ពោលអំពីសាវជ្ជធម៌នឹងអនវជ្ជធម៌ (១០)	៧១
ពោលអំពីតបនីយធម៌នឹងអតបនីយធម៌ (១០)	៧១
ពោលអំពីអាចយកាមិធម៌នឹងអបចយគាមិធម៌ (១០)	៧២
ពោលអំពីទុក្ខទ្រយធម៌នឹងសុខទ្រយធម៌ (១០)	៧៣
ពោលអំពីទុក្ខវិបាកធម៌នឹងសុខវិបាកធម៌ (១០)	៧៣
អរិយមគ្គវគ្គ ទី ៥	៧៥
ពោលអំពីអរិយមគ្គនឹងអនរិយមគ្គធម៌ (១០)	៧៥
ពោលអំពីកណ្ហមគ្គធម៌នឹងសុក្កមគ្គធម៌ (១០)	៧៥
ពោលអំពីសទ្ធម្មនឹងអសទ្ធម្ម (១០)	៧៦
ពោលអំពីសប្បុរិសធម៌នឹងអសប្បុរិសធម៌ (១០)	៧៧
ពោលអំពីឧប្បាទេតព្វធម៌នឹងអនុប្បាទេតព្វធម៌ (១០)	៧៧
ពោលអំពីអាសេវិតព្វធម៌នឹងអនាសេវិតព្វធម៌ (១០)	៧៨
ពោលអំពីភាវេតព្វធម៌នឹងអភាវេតព្វធម៌ (១០)	៧៩
ពោលអំពីពហុលីកាតព្វនឹងអពហុលីកាតព្វធម៌ (១០)	៨០
ពោលអំពីអនុស្សរិតព្វធម៌នឹងអនានុស្សរិតព្វធម៌ (១០)	៨១
ពោលអំពីសច្ឆិកាតព្វធម៌នឹងអសច្ឆិកាតព្វធម៌ (១០)	៨២
ចតុត្ថបណ្ណាសក បុគ្កលវគ្គ ទី ១	៨៣
ពោលអំពីអសេវិតព្វបុគ្គលនឹងសេវិតព្វបុគ្គល	៨៣
ពោលអំពីបុគ្កលមានអភជិតព្វបុគ្គលនឹងភជិតព្វបុគ្គលជាដើម	៨៤
ជាណុស្សោនីវគ្គ ទី ២	៨៦
ពោលអំពីការបន្សាត់បង់នូវបាបរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍	៨៦
ពោលអំពីការបន្សាត់បង់នូវបាបក្នុងអាហារវិន័យ	៨៧
ពោលអំពីការបន្សាត់បង់នូវដ៏ប្រសើរ	៩១
ពោលអំពីត្រើយខាងអាយនឹងត្រើយខាងនាយ	៩៣
ពោលអំពីត្រើយខាងអាយនឹងត្រើយខាងនាយ	៩៦
ពោលអំពីសភាពមិនជាធម៌ ទាំងមិនជាប្រយោជន៍ព្រមទាំងសភាពជាធម៌ទាំងជាប្រយោជន៍	៩៨
ពោលអំពីសភាពមិនជាធម៌នឹងជាធម៌ ទាំងសភាពមិនជាប្រយោជន៍នឹងជាប្រយោជន៍	១០០
ពោលអំពីការចែកនូវអត្ថដោយពិស្តារនៃព្រះមហាកច្ចាន	១០៧
ពោលអំពីសភាពមិនជាធម៌នឹងជាធម៌ ទាំងសភាពមិនជាប្រោជន៍នឹងជាប្រយោជន៍	១១៥
ពោលអំពីអកុសលកម្បថ ១០ មានហេតុ ៣ (ក្នុងមួយៗ)	១១៨
ពោលអំពីធម៌ប្រកបដោយការកែត្រឡប់បាន	១១៩
ពោលអំពីការបញ្ញត្តិនូវការស្អាតរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍	១២២
ពោលអំពីការស្អាតក្នុងអរិយវិន័យ	១២៣
ពោលអំពីទីគួរជាទីសម្រេចផលនឹងទីមិនគួរសម្រេចផលនៃឧទ្ទិស្សទាន	១៣៥
ពោលអំពីបរកប្ប (សម្រេចផល)ក្នុងទីមិនគួរ	១៣៩
សុន្ទរវគ្គ ទី ៣	១៤៦
ពោលអំពីកម្មល្អ នឹងកម្មអាក្រក់	១៤៦
ពោលអំពីអរិយធម៌នឹងអនរិយធម៌	១៤៧
ពោលអំពីកុសលកម្មនឹងអកុសលកម្ម	១៤៧
ពោលអំពីធម៌មានប្រយោជន៍នឹងឥតបរយោជន៍	១៤៨
ពោលអំពីធម៌នឹងអធម៌	១៤៩
ពោលអំពីសាសវធម៌នឹងអនាសវធម៌	១៤៩
ពោលអំពីសាវជ្ជធម៌នឹងអនវជ្ជធម៌	១៥០
ពោលអំពីតបនិយធម៌នឹងអតបនិយធម៌	១៥១
ពោលអំពីអាចយគាមិធម៌នឹងអបចយគាមិធម៌	១៥១
ពោលអំពីទុក្ខទ្រយធម៌នឹងសុខទ្រយធម៌	១៥២
ពោលអំពីទុក្ខវិបាកធម៌នឹងសុឋវិបាកធម៌	១៥៣
សេដ្ឋវគ្គ ទី ៤	១៥៤
ពោលអំពីអរិយមគ្គនឹងអនរិយមគ្គ	១៥៤
ពោលអំពីកណ្ហមគ្គនឹងសុក្កមគ្គ	១៥៤
ពោលអំពីសទ្ធម្មនឹងអសទ្ធម្ម	១៥៥
ពោលអំពីសប្បុរិសធម៌នឹងអសប្បុរិសធម៌	១៥៥
ពោលអំពីឧប្បាទេតព្វធម៌នឹងអនុប្បាទេតព្វធម៌	១៥៦
ពោលអំពីអាសេវិតព្វធម៌នឹងអនាសេវិតព្វធម៌	១៥៦
ពោលអំពីភាវេតព្វធម៌នឹងអភាវេតព្វធម៌	១៥៧
ពោលអំពីពហុលីកាតព្វនឹងអពហុលីកាតព្វធម៌	១៥៧
ពោលអំពីអនុស្សរិតព្វធម៌នឹងអនានុស្សរិតព្វធម៌	១៥៨
ពោលអំពីសច្ឆិកាតព្វធម៌នឹងអសច្ឆិកាតព្វធម៌	១៥៩
សេវិតព្វាសេវិតព្វវគ្គ ទី ៥	១៦០
ពោលអំពីអាសេវិតព្វបុគ្គលនឹងសេវិតព្វបុគ្គល	១៦០
ពោលអំពីអភជិតព្វបុគ្គលនឹងភជិតព្វបុគ្គលជាដើម	១៦១
បញ្ចមបណ្ណាសក បឋមវគ្គ ទី ១	១៦៣
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៦៣
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៦៦
ពោលអំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៦៩
ពោលអំពីមាតុគ្រាមប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៧០
ពោលអំពីឧបាសកប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៧០
ពោលអំពីឧបាសកប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៧០
ពោលអំពីឧបាសកប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៧១
ពោលអំពីឧបាសកប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	១៧១
ពោលអំពីធម៌ជាហេតុនៃសេចក្តីរន្ធត់	១៧២
ពោលអំពីសន្ទិសព្យាបត្តិ (វិបត្តិគឺទោស)នៃកម្ម	១៧៩
ពោលអំពីសម្បត្តិនៃកម្ម	១៨៦
ពោលអំពីសន្ទោសសព្យាបត្តិនៃកម្ម	១៩២
ពោលអំពីសម្បត្តិនៃកម្ម	១៩៤
ពោលអំពីអំពីមេត្តាចេតោវិមុត្តិជាដើមដែលគួរចំរើន	១៩៧
ពោលអំពីអធម្មចរិយវិសមចរិយា	២០១
ពោលអំពីធម្មចរិយវិសមចរិយា	២០១
ទុតិយវគ្គ ទី ២	២០៥
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	២០៥
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការ	២០៥
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ២០ ប្រការ	២០៦
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ២០ ប្រការ	២០៧
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៣០ ប្រការ	២០៨
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៣០ ប្រការ	២១០
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៤០ ប្រការ	២១២
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៤០ ប្រការ	២១៤
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការជាដើម	២៦៣
តតិយវគ្គ ទី ៣ ។ បេ ។	២១៨
ពោលអំពីបុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ១០ ប្រការជាដើម	២១៨
ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ	២២០
ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ	២២០
ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ	២២១
ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលត្រូវចម្រើនដើម្បីកំណត់ដឹងនូវរាគជាដើម	២២១
ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលគួរចម្រើន ដើម្បីដឹងច្បាស់នូវទោសៈជាដើម	២២១
ពោលអំពីធម៌ ១០ ប្រការដែលគួរចម្រើន ដើម្បីដឹងច្បាស់នូវទោសៈជាដើម	២២២
ឯកាទសកនិបាត និស្សយគ្គ ទី ១	២២៣
ពោលអំពីអានិសង្សនៃធម៌មានកុសលសីលជាដើម	២២៣
ពោលអំពីការកើតឡើងនៃអវិប្បដិសារៈតាមធម្មជាតិជាដើមដល់ជនមានសីលជាដើម	២២៦
ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលសូន្យចាកឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលទ្រុស្តសីលជាដើម	២២៩
ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលបរិបូណ៌ដោយឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលមានសីលជាដើម	២៣០
ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលសាបសូន្យចាកឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលទ្រុស្តសីលជាដើម	២៣២
ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលបរិបូណ៌ដោយឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលមានសីលជាដើម	២៣៤
ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលសាបសូន្យចាកឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលទ្រុស្តសីលជាដើម	២៣៥
ពោលអំពីអវិប្បដិសារៈដែលបរិបូណ៌ដោយឧបនិស្ស័យជាដើមនៃបុគ្គលមានសីលជាដើម	២៣៧
ពោលអំពីការដល់នូវសេចក្តីវិនាស ( ១០ យ៉ាងណាមួយ )របស់អ្នកតិះដៀលព្រះអរិយៈ	១៣៨
ពោលអំពីការបានសមាធិ (របស់ភិក្ខុមិនមានឋវិសញ្ញាជាដើម)	២៣៩
ពោលអំពីការបានសមាធិ (របស់ភិក្ខុមិនមានចក្ខុមនសិការៈជាដើម)	២៤៦
ពោលអំពីគំនិតនៃបុរសមានពុតត្បុត	២៥០
ពោលអំពីគំនិតនៃបុរសអាជានីយជាដើម	២៥៣
ពោលអំពីបុគ្គលអ្នកក្សេមចាកយោគៈមែនព្រោះធម៌បី ៗ ជាដើម	២៥៨
ទុតិយវគ្គ ទី ២	២៦៣
ពោលអំពីវិហារធម៌នៃពួកកុលបុត្ត	២៦៤
ពោលអំពីវិហារធម៌នៃពួកកុលបុត្ត	២៧៥
ពោលអំពីវិហារធម៌នៃពួកកុលបុត្ត	២៨១
ពោលអំពីសទ្ធាបទាន (សទ្ធាចរិត) របស់ជនអ្នកមានសទ្ទា	២៨៦
ពោលអំពីអានិសង្ស ១១ ប្រការនៃមេត្តាចេតោវិមុត្តិ	២៩៧
ពោលអំពីទ្វារនៃអមតៈ (ព្រះនិព្វាន) ១១ ប្រការ	២៩៨
ពោលអំពីគង្វាលគោប្រកបដោយអង្គ ១១ ប្រការ	៣១១
ពោលអំពីភិក្ខុប្រកបដោយធម៌ ១១ ប្រការ	៣១២
ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ	៣២៥
ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ	៣២៨
ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ	៣៣១
ពោលអំពីការបាននូវសមាធិ	៣៣៤
សូត្រដែលមិនរួបរួមដោយបណ្ណសកា	៣៣៨
ពោលអំពីគង្វាលគោប្រកបដោយអង្គ ១១ ប្រការ	៣៣៨
ពោលអំពីភិក្ខុប្រកបដោយអង្គ ១១ ប្រការ	៣៣៨
ពោលអំពីធម៌ ១១ ប្រការដែលគូរចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈ	៣៤១
ពោលអំពីធម៌ ១១ ប្រការដែលគួរចម្រើនដើម្បីដឹងច្បាស់នូវរាគៈជាដើម	៣៤២