សុត្តន្តបិដក ១៥
សុត្តន្តបិដក
ទីឃនិកាយ ទុតិយភាគ
(១៥)
ឈ្មោះ
|
ទំព័រ
|
សីលក្ខន្ធវគ្គ
កូដទន្តសូត្រ ទី ៥
|
|
កូដទន្តសូត្រ៖ រឿងកូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៣
|
ពោលអំពីគុណ
នៃកូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៧
|
ពុទ្ធគុណកថា
|
១១
|
យញ្ញសម្បទា ៣
ប្រការ មានបរិក្ខារ ១៦
|
១៧
|
ការពោលអំពីព្រះបាទមហាវិជិតរាជ
|
១៩
|
ការពោលអំពីមហាយ័ញ្ញ
របស់ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ
|
២១
|
សេចក្តីត្រិះរិះ
របស់កូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៤៣
|
ពុទ្ធយញ្ញកថា
និក្ខភត្តទាន
|
៤៥
|
សរណគមន៍
|
៤៧
|
ការកើតឡើងនៃព្រះតថាគត
|
៤៩
|
ការសម្តែងខ្លួនជាឧបាសក
នៃកូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៥១
|
ការយាងចូលទៅកាន់រោងយញ្ញពិធី
របស់កូដទន្តព្រាហ្មណ៍
|
៥៣
|
មហាលិសូត្រ
ទី ៦
|
|
មហាលិសូត្រ៖ សុត្តនិទាន
|
៥៧
|
សមាធិដែលភិក្ខុចម្រើនដោយចំណែកមួយ
ការឃើញនូវរូបទិព្វ
|
៦១
|
សមាធិដែលភិក្ខុចម្រើនដោយចំណែកមួយ
ការស្តាប់ឮ សម្លេងទិព្វ
|
៦៣
|
សមាធិដែលភិក្ខុចម្រើនទាំងពីរចំណែក
ការឃើញរូបទិព្វជាដើម
|
៦៥
|
ការប្រព្រឹត្តិដែលជាហេតុធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវសមាធិភាវនា
|
៦៧
|
ការធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់នូវចេតោវិមុត្ត
និងបញ្ញាវិមុត្តិជាដើម
|
៦៩
|
ពុទ្ធគុណកថា
សីលសម្បទា ឈាន
|
៧១
|
ការត្រេកអរចំពោះភាសិតរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៧៣
|
ជាលិយសូត្រ
ទី ៧
|
|
ជាលិយសូត្រ៖ សីលសម្បទា ឈាន
|
៧៥
|
ការត្រេកអរចំពោះភាសិតរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
៧៧
|
មហាសីហនាទសូត្រ
ទី ៨
|
|
មហាសីហនាទសូត្រ៖ ការតិះដៀលតបៈទាំងពួងជាដើម
|
៧៩
|
ពោលអំពីការលះអកុសលធម៌
|
៨១
|
ពោលអំពីការសមាទានកុសលធម៌
|
៨៣
|
ពោលអំពីផ្តើមនូវតបៈរបស់អចេលកស្សប
|
៨៧
|
សម្បទា ៣ ប្រការ
|
៩១
|
ពោលអំពីសាមញ្ញគុណ
នឹងព្រហ្មញ្ញគុណ
|
៩៣
|
ពោលអំពីការចម្រើនមេត្តាចិត្ត
|
៩៧
|
សម្បទា ៣ យ៉ាង
|
១០១
|
សីហនាទក្នុងបរិសទ្យទាំងឡាយ
|
១០៣
|
តិត្ថិយបរិវាស
នឹងបព្វជ្ជាឧបសម្បទានៃអចេលកស្សប
|
១០៧
|
បោដ្ឋបាទសូត្រ
ទី ៩
|
|
បោដ្ឋបាទសូត្រ៖ ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ពុទ្ធដំណើរចូលទៅរកបោដ្ឋបាតបរិព្វាជក
|
១១១
|
ការពោលអំពីអភិសញ្ញានិរោធ
|
១១៣
|
តតិយជ្ឈាន
និងចតុត្ថជ្ឈាន
|
១១៧
|
អរូបជ្ឈានមានវិញ្ញាណញ្ចាយតនជ្ឈានជាដើម
|
១១៩
|
អនុបុព្វាភិសញ្ញានិរោធសម្បជានសមាបត្តិ
|
១២១
|
ការពោលអំពីសញ្ញានឹងញាណ
|
១២៣
|
ការពោលអំពីសញ្ញានឹងខ្លួន
|
១២៥
|
ប្រស្នាដែលតថាគតមិនបានព្យាករ
|
១២៧
|
ប្រស្នាដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ព្យាករនឹងប្រស្នាដែលមិនទ្រង់
ព្យាករ
|
១២៩
|
ចិត្តហត្ថិសារីបុត្ត
និងបោដ្ឋបាទបរិព្វាជក
|
១៣១
|
ធម៌ប្រព្រឹត្តទៅដោយចំណែកមួយក៏មាន
មិនមែនដោយចំណែក មួយក៏មាន
|
១៣៣
|
ធម៌ដែលប្រព្រឹត្តទៅដោយចំណែកមួយ
|
១៣៥
|
ការពោលអំពីទិដ្ឋិរបស់សមណព្រាហ្មណ៍
|
១៣៧
|
ការបាននូវឱឡារិកអត្តភាព
|
១៤៥
|
ការបាននូវអរូបអត្តភាព
|
១៤៧
|
ការបាននូវអត្តភាពមានឱឡារិកអត្តភាពជាដើម
|
១៥១
|
សេចក្តីដោះស្រាយរបស់ចិត្តហត្ថិសារីបុត្រ
|
១៥៣
|
ការបាននូវអត្តភាពមានឱឡារិកអត្តភាពជាដើម
|
១៥៧
|
ព្រះចិត្តហត្ថិសារីបុត្តមានអាយុបានសម្រេចព្រះអរហត្ត
|
១៥៩
|
សុភសូត្រ
ទី ១០
|
|
សុភសូត្រ ៖ មាណពចូលទៅកាន់សំណាក់នៃព្រះអានន្ទត្ថេរ
|
១៦១
|
ព្រះអានន្ទត្ថេរចូលទៅកាន់លំនៅរបស់សុភមាណព
|
១៦៣
|
ការបាននូវសទ្ធាក្នុងព្រះតថាគត
|
១៦៥
|
ការចិញ្ចឹមជីវិតខុស
ព្រោះតិរច្ឆានវិជ្ជា
|
១៦៧
|
សតិសម្បទា
|
១៧១
|
ការជម្រះចិត្តឲ្យស្អាតចាកនីវរណធម៌ទាំង
៥
|
១៧៣
|
សេចក្តីឧបមានៃនីវរណធម៌ទាំង
៥
|
១៧៥
|
ការពោលអំពីឈាន
សេចក្តីឧបមានៃឈាន
|
១៧៧
|
ការពោលសរសើរព្រះអានន្ទត្ថេរ
នៃសុភមាណព
|
១៨៣
|
ការពោលអំពីបញ្ញា
សេចក្តីឧបមានៃបញ្ញា
|
១៨៥
|
ការពោលអំពីបញ្ញា
សោតធាតុជាទិព្វ
|
១៨៩
|
ការពោលអំពីបញ្ញា ចេតោបរិយញ្ញាណ
|
១៩១
|
បុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ
|
១៩៣
|
ចុតូបបាតញ្ញាណ
|
១៩៥
|
អាសវក្ខយញ្ញាណ
|
១៩៧
|
សុភមាណពសរសើរព្រះអានន្ទត្ថេរ
ការសំដែងខ្លួនជាឧបាសក
|
១៩៩
|
កេវដ្ដសូត្រ
ទី ១១
|
|
កេវដ្ដសូត្រ៖ បាដិហារ្យ ៣ យ៉ាង
ការពោលអំពីឥទ្ធិវិធី
|
២០៣
|
ការពោលអំពីអាទេសនាបាដិហារ្យ
|
២០៥
|
ការពោលអំពីអនុសាសនីបាដិហារ្យ
|
២០៧
|
រឿងភិក្ខុអ្នកស្វែងរកមហាភូតរូប
|
២០៩
|
សេចក្តីព្យាករណ៍ប្រស្នាអំពីមហាភូតរូប
|
២១៩
|
លោហិច្ចសូត្រ
ទី ១២
|
|
លោហិច្ចសូត្រ៖ សុត្តនិទាន
ការទូលសួរអំពីមិនមានអាពាធជាដើម (ចំពោះ ព្រះមានព្រះភាគ)
|
២២៣
|
ការក្រាបបង្គំទូលភត្តកាល
ចំពោះព្រះមានព្រះភាគ
|
២២៥
|
ពោលអំពីព្រះមានព្រះភាគ
ទ្រង់សាកសួរលោហិច្ចព្រាហ្មណ៍
|
២២៧
|
ពោលអំពីការទ្រង់ដោះទិដ្ឋិខុស
របស់លោហិច្ចព្រាហ្មណ៍
|
២៣១
|
គ្រូដែលគួរដល់ការចោទប្រកាន់
មាន ៣ ពួក
|
២៣៥
|
គ្រូទី ២
ដែលគួរដល់ការចោទប្រកាន់
|
២៣៧
|
គ្រូទី ៣
ដែលគួរដល់ការចោទប្រកាន់
|
២៣៩
|
សាស្តាមិនគួរដល់ការចោទប្រកាន់
ការសម្តែងខ្លួនជា ឧបាសក នៃលោហិច្ចព្រាហ្មណ៍
|
២៤១
|
តេវិជ្ជសូត្រ
ទី ១៣
|
|
តេវិជ្ជសូត្រ៖ ការប្រឹក្សាគ្នានៃវាសេដ្ឋមាណព
និងភារទ្វាជមាណព ពុទ្ធគុណកថា
|
២៤៥
|
ពោលអំពីវាសេដ្ឋមាណព
និងភារទ្វាជមាណព មានសេចក្តីប្រកាន់ខុសគ្នា
|
២៤៧
|
ពោលអំពីព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សាកសួរវាសេដ្ឋមាណព
|
២៤៩
|
មគ្គាមគ្គកថា ពួកឫសីជាបុព្វបុរស
|
២៥៧
|
សេចក្តីឧបមាដោយជណ្តើរ
|
២៥៩
|
ពួកឫសីជាបុព្វបុរស
|
២៦១
|
សេចក្តីឧបមា
ដោយស្ទឹងអចិរវតី
|
២៦៣
|
កាមគុណទាំង ៥
|
២៦៥
|
នីវរណធម៌ ៥
ប្រការ
|
២៦៧
|
បដិបទាជាគ្រឿងញុំាងសត្វឲ្យទៅកាន់ព្រហ្មលោក
|
២៧១
|
ការពោលអំពីចេតោវិមុត្តិ
មានកំណត់ប្រមាណមិនបាន
|
២៧៥
|
ការសម្តែងខ្លួនជាឧបាសក
នឹងបញ្ជីរឿងនៃសីលក្ខន្ធវគ្គនោះ
|
២៧៩
|
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น