សុត្តន្តបិដក ២០
សុត្តន្តបិដក
មជ្ឈិមនិកាយ មូលបណ្ណាសក្ក
បឋមភាគ (២០)
ឈ្មោះ
|
ទំព័រ
|
មូលបរិយាយវគ្គ
មូលបរិយាយសូត្រ
ទី១
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ មូលបរិយាយសូត្រ
៖នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ១
|
៣
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ២
|
១១
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៣
|
១៣
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៥
|
១៥
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៦
|
១៧
|
នយភូមិបរិច្ឆេទ ទី ៨
|
១៩
|
សព្វាសវសំវរសូត្រ
ទី ២
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ សព្វាសវសំវរសូត្រ
៖ អាសវៈដែលត្រូវលះដោយការឃើញ
|
២៣
|
អាសវៈដែលត្រូវលះដោយការសេព
|
៣១
|
អាសវៈដែលត្រូវលះដោយការអត់ធន់
|
៣៣
|
អាសវៈដែលត្រូវលះដោយការបន្ទោបង់
|
៣៥
|
អាសវៈដែលបានលះហើយដោយការឃើញជាដើម
|
៣៧
|
ធម្មទាយាទសូត្រ
ទី ៣
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ
ធម្មទាយាទសូត្រ ៖ ពោលអំពីបិណ្ឌបាតរបស់ព្រះតថាគត
|
៤១
|
ពោលអំពីការយកធម៌ជាមត៌ក
|
៤៣
|
ពោលអំពីការមិនហាត់ធ្វើនូវវិវេក
|
៤៥
|
ពោលអំពីការហាត់ធ្វើនូវវិវេក
|
៤៧
|
៤៩
|
|
ភយភេរវសូត្រ
ទី ៤
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ
ភយភេរវសូត្រ ៖ ពោលអំពីសេនាសនៈដ៏ស្ងាត់
|
៥៣
|
សេនាសនបរិយាយ ១៦
|
៥៥
|
ពោលអំពីភ័យ និងសេចក្តីស្ញើប
|
៦៧
|
ភាវៈនៃសត្វមានសេចក្តីមិនវង្វេងជាធម្មតា
|
៦៩
|
ពោលអំពីបុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ
|
៧១
|
ពោលអំពីចុតូបបាតញ្ញាណ
|
៧៣
|
ពោលអំពីអាសវក្ខយញ្ញាណ
|
៧៥
|
ការសំដែងខ្លួនជាឧបាសកជាណុស្សោណិព្រាហ្មណ៍
|
៧៧
|
អនង្គណសូត្រ
ទី ៥
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ
អនង្គណសូត្រ ៖ បុគ្គល ៤ ពួក
|
៧៩
|
ពាក្យដែលហៅថាអង្គណៈអង្គណៈ
|
៨៥
|
អង្គណៈ ទី ៤
|
៨៧
|
អង្គណៈ ទី ៧ ៨
|
៨៩
|
អង្គណៈ ទី ១០
|
៩១
|
អង្គណៈ ទី ១១
|
៩៣
|
អង្គណៈ ទី ១៣
|
៩៥
|
ភាវៈនៃអកុសលគ្របសង្កត់ចិត្តដោយអំណាចនៃ សេចក្តីប្រាថ្នា
|
៩៧
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយជាងចាំង
|
៩៩
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយមនុស្សកម្លោះឬជំទង់
|
១០៣
|
អាកង្ខេយ្យសូត្រ
ទី ៦
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ
អាកង្ខេយ្យសូត្រ ៖ សេចក្តីប្រាថ្នាជាគម្រប់ ៥ ជាដើម
|
១០៧
|
សេចក្តីប្រាថ្នាជាគម្រប់ ១១ នឹង ១២
|
១០៩
|
សេចក្តីប្រាថ្នាជាគម្រប់ ១៥
|
១១១
|
សេចក្តីប្រាថ្នាជាគម្រប់ ១៦
|
១១៣
|
វត្ថូបមសូត្រ
ទី ៧
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ
វត្ថូបមសូត្រ ៖ ឧបក្កិលេស ១៦
|
១១៧
|
សេចក្តីជ្រះថ្លាមិនញាប់ញ័រក្នុងព្រះរត្នត្រ័យ
|
១២១
|
ផលនៃសេចក្តីជ្រះថ្លាក្នុងព្រះរត្នត្រ័យ
|
១២៣
|
ពោលអំពីអប្បមញ្ញាភាវនា
|
១២៥
|
គាថាដែលព្រះមានព្រះភាគទ្រង់សម្តែង
|
១២៧
|
សុន្ទរិកភិក្ខុបានសម្រេចព្រះអរហត្ត
|
១២៩
|
សល្លេខសូត្រ
ទី ៨
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ
សល្លេខសូត្រ៖ រូបជ្ឈាន ៤ យ៉ាង
|
១៣១
|
អរូបជ្ឈាន ៤ យ៉ាង
|
១៣៣
|
ហេតុនៃសេចក្តីផូរផង់
|
១៣៥
|
ហេតុនៃការចៀសវាង
|
១៤១
|
ហេតុនៃការញុំាងខ្លួនឲ្យបានខ្ពស់
|
១៤៥
|
ហេតុនៃសេចក្តីរំលត់
|
១៤៧
|
គាថាជាទីបំផុតនៃសូត្រ
|
១៥១
|
សម្មាទិដ្ឋិសូត្រ
ទី ៩
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ សម្មាទិដ្ឋិសូត្រ
៖ ពោលអំពីកុសលនឹងអកុសល
|
១៥៣
|
ការសួរប្រស្នា នៃភិក្ខុទាំងឡាយ
|
១៥៥
|
អាហារវារៈ
|
១៥៧
|
សច្ចវារៈ
|
១៥៩
|
ជរាមរណៈវារៈ
|
១៦១
|
ជាតិវារៈ
|
១៦៣
|
ឧបាទានវារៈ
|
១៦៧
|
វេទនាវារៈ
|
១៦៩
|
ផស្សវារៈ
|
១៧១
|
សឡាយតនៈវារៈ
|
១៧៣
|
នាមរូបវារៈ
|
១៧៥
|
សង្ខារវារៈ
|
១៧៧
|
អវិជ្ជាវារៈ
|
១៧៩
|
អាសវវារៈ
|
១៨១
|
ពាក្យជានិគម
|
១៨៣
|
សតិប្បដ្ឋានសូត្រ
ទី ១០
|
|
មូលបរិយាយវគ្គ
សតិប្បដ្ឋានសូត្រ៖ នវសីវថិកាបព្វៈ
|
១៨៥
|
អានាបានបព្វៈ
|
១៨៧
|
ឥរិយាបថបព្វៈ
|
១៨៩
|
បដិកូលបព្វៈ
|
១៩១
|
ធាតុបព្វៈ
|
១៩៣
|
នវសីវថិកាបព្វៈ
|
១៨៥
|
វេទនានុបស្សនាសតិប្បដ្ឋាន
|
១៩៩
|
ចិត្តានុបស្សនាសតិប្បដ្ឋាន
|
២០១
|
នីវរណបព្វៈ
|
២០៣
|
ខន្ធបព្វៈ
|
២០៩
|
អាយតនបព្វៈ
|
២១៣
|
ពោជ្ឈង្គបព្វៈ
|
២១៥
|
សច្ចបព្វៈ
|
២១៩
|
ទុក្ខអរិយសច្ច
|
២២១
|
ទុក្ខសមុទយអរិយសច្ច
|
២២៥
|
ទុក្ខនិរោធអរិយសច្ច
|
២២៩
|
ទុក្ខនិរោធគាមិនីបដិបទាអរិយសច្ច
|
២៣៣
|
អានិសង្សនៃការចម្រើនសតិប្បដ្ឋានទាំង ៤
|
២៣៧
|
ពាក្យជានិគម
|
២៣៩
|
សីហនាទវគ្គ
ចូឡសីហនាទសូត្រ ទី ១
|
|
សីហនាទវគ្គ
ចូឡសីហនាទសូត្រ ៖ សមណៈមាន ៤ យ៉ាង
|
២៤៣
|
ទីបំផុតនៃសេចក្តីជ្រះថ្លា
|
២៤៥
|
ទិដ្ឋិ ២ ប្រការ
|
២៤៩
|
ឧបាទាន ៤ យ៉ាង
|
២៥១
|
ពោលអំពីឧបាទានមានតណ្ហាជាហេតុជាដើម
|
២៥៥
|
ការត្រេកអរចំពោះភាសិតរបស់ព្រះមានព្រះភាគ
|
២៥៧
|
មហាសីហនាទសូត្រ
ទី២
|
|
សីហនាទវគ្គ
មហាសីហនាទសូត្រ ៖ ការចូលទៅស្រុកវេសាលី នៃព្រះសារីបុត្រ
|
២៥៩
|
ពោលអំពីឥទ្ធិវិធី
|
២៦១
|
តថាគតពលញ្ញាណ ១០ ប្រការ
|
២៦៣
|
វេសារជ្ជញ្ញាណ ៤ យ៉ាង
|
២៧១
|
បរិសទ្យ ៨ ពួក
|
២៧៥
|
កំណើត ៤ យ៉ាង
|
២៧៧
|
គតិ ៥ យ៉ាង
|
២៧៩
|
បណ្តាឧបមាទាំង៦ ពោលអំពីសេចក្តីឧបមាទី១
|
២៨១
|
បណ្តាឧបមាទាំង៦ ពោលអំពីសេចក្តីឧបមាទី២
|
២៨៣
|
បណ្តាឧបមាទាំង៦ ពោលអំពីសេចក្តីឧបមាទី៤
|
២៨៥
|
បណ្តាឧបមាទាំង៦ ពោលអំពីសេចក្តីឧបមាទី៥
|
២៨៧
|
បណ្តាឧបមាទាំង៦ ពោលអំពីសេចក្តីឧបមាទី៦
|
២៨៩
|
ព្រហ្មចរិយធម៌ប្រកបដោយអង្គ ៤
|
២៩១
|
ប្រភេទនៃទុក្ករកិរិយា
|
២៩៧
|
វាទៈ នឹងទិដ្ឋិរបស់សមណព្រាហ្មណ៍ពួកខ្លះ
|
២៩៩
|
មហាទុក្ខក្ខន្ធសូត្រ
ទី៣
|
|
សីហនាទវគ្គ
មហាទុក្ខក្ខន្ធសូត្រ៖ វាទៈរបស់អន្យតិរ្ថីយ
|
៣១១
|
តម្រេករបស់កាមទាំងឡាយ ជាដើម
|
៣១៣
|
ទោសរបស់កាមទាំងឡាយ
|
៣១៥
|
ការរលាស់ចោលនូវកាមទាំងឡាយ ជាដើម
|
៣២៣
|
ទោសនៃរូបទាំងឡាយ
|
៣២៥
|
ការកំណត់ដឹងនូវរូប
|
៣២៩
|
តម្រេកនៃវេទនាទាំងឡាយ
|
៣៣១
|
ការកំណត់ដឹងនូវវេទនា
|
៣៣៣
|
ចូឡទុក្ខក្ខន្ធសូត្រ
ទី៤
|
|
សីហនាទវគ្គ
ចូឡទុក្ខក្ខន្ធសូត្រ ៖ ការកំណត់ដឹងនូវវេទនា
|
៣៣៧
|
ទោសនៃកាមទាំងឡាយ
|
៣៣៩
|
ការឈរងើយនៃពួកនិគ្រន្ថ
|
៣៤៧
|
ការទ្រង់សាកសួរពួកនិគ្រន្ថ
|
៣៤៩
|
ពោលអំពីការនៅជាសុខដ៏លើសលុប
|
៣៥១
|
អនុមានសូត្រ
ទី៥
|
|
សីហនាទវគ្គ អនុមានសូត្រ
៖ ធម៌ដែលធ្វើឲ្យជាអ្នកប្រដៅក្រ
|
៣៥៥
|
ធម៌ដែលធ្វើឲ្យជាអ្នកប្រដៅងាយ
|
៣៥៩
|
ប្រភេទនៃការគយគន់មើលខ្លួនដោយខ្លួនឯង
|
៣៦៣
|
ការពិចារណាខ្លួនដោយខ្លួនឯង
|
៣៧១
|
ការត្រេកអរចំពោះភាសិតរបស់ព្រះមហាមោគ្គល្លាន
|
៣៨១
|
ចេតោខីលសូត្រ
ទី៦
|
|
សីហនាទវគ្គ ចេតោខីលសូត្រ
៖ បង្គោលរបស់ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៣
|
ចំណងរបស់ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៣
|
បង្គោលរបស់ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៧
|
ចំណងរបស់ចិត្ត ៥ ប្រការ
|
៣៨៩
|
សេចក្តីប្រៀបធៀបដោយស៊ុតមាន់
|
៣៩៣
|
វនបត្ថសូត្រ
ទី៧
|
|
សីហនាទវគ្គ វនបត្ថសូត្រ
៖ ប្រភេទនៃការចូលទៅអាស្រ័យនៅដងព្រៃ
|
៣៩៥
|
ប្រភេទនៃការចូលទៅអាស្រ័យនូវបុគ្គល
|
៤០១
|
មធុបិណ្ឌិកសូត្រ
ទី៨
|
|
សីហនាទវគ្គ
មធុបិណ្ឌិកសូត្រ ៖ ប្រស្នារបស់ទណ្ឌបាណិសក្យៈ
|
៤០៩
|
ការទ្រង់សំដែងដោយសេចក្តីសង្ខេប
|
៤១១
|
អធិប្បាយដោយសេចក្តីពិស្តារ
|
៤១៥
|
ការក្រាបបង្គំទូលសួរ ចំពោះសេចក្តីដែលចែកហើយ
|
៤២៣
|
ពាក្យឧបមារបស់ព្រះអានន្ទត្ថេរ
|
៤២៥
|
ទ្វេធាវិតក្កសូត្រ
ទី៩
|
|
សីហនាទវគ្គ
ទ្វេធាវិតក្កសូត្រ៖ វិតក្ក មាន ៦ យ៉ាង
|
៤២៩
|
វិជ្ជា៣ ប្រការ
|
៤៣៥
|
មិច្ឆាមគ្គ មានអង្គ៨
|
៤៣៩
|
ព្រះបណ្តាំនៃព្រះតថាគត
|
៤៤១
|
វិតក្កសណ្ឋានសូត្រ
ទី១០
|
|
សីហនាទវគ្គ
វិតក្កសណ្ឋានសូត្រ៖ ហេតុទី១
|
៤៤៣
|
ហេតុទី៣
|
៤៤៥
|
ហេតុទី៤
|
៤៤៧
|
ហេតុទី៥
|
៤៤៩
|
ការលះបង់នូវអកុសលវិតក្ក
|
៤៥១
|
ឧទ្ទានគាថា
|
៤៥៣
|
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น