សុត្តន្តបិដក ៦៧
សុត្តន្តបិដក
ខុទ្ទកនិកាយ ចូឡនិទ្ទេស
បឋមភាគ
(៦៧)
ឈ្មោះ
|
ទំព័រ
|
វត្ថុគាថា
|
|
ពាវរីព្រាហ្មណ៍
ព្រមទាំងសិស្ស
|
១
|
អជិតមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
លោកមានរកជាដើម
|
១១
|
លោកគឺអវិជ្ជាបិទបាំងហើយ
|
១៣
|
លោកមិនភ្លឺស្វាង
ព្រោះសេចក្តីប្រាថ្នាផ្សេង ៗ
|
១៧
|
តណ្ហាជាគ្រឿងជាប់នៃលោក
|
១៨
|
ទុក្ខ ជាមហាភ័យនៃលោក
|
២០
|
តណ្ហាជាដើម
ជាខ្សែក្នុងលោក
|
២៥
|
សតិជាគ្រឿងបិទខ្សែគឺតណ្ហាជាដើម
|
២៥
|
ខ្សែ (មានតណ្ហាជាដើម)
ដាច់សូន្យដោយបញ្ញា
|
២៦
|
បញ្ញាជាដើមរលត់ព្រោះវិញ្ញាណ
|
៣៣
|
អធិសីលសិក្ខា
|
៣៧
|
អធិចិត្តសិក្ខា
|
៣៧
|
អធិប្បញ្ញាសិក្ខា
|
៣៨
|
មិនគប្បីជាប់ចំពាក់ក្នុងកាម
|
៤១
|
កាម ២ យ៉ាង
|
៤១
|
មិនគប្បីធ្វើចិត្តឲ្យល្អក់
|
៤៣
|
គប្បីឈ្លាសវៃក្នុងធម៌ទាំងពួង
|
៤៤
|
គប្បីមានសតិជាភិក្ខុប្រព្រឹត្តទៅ
|
៤៦
|
តិស្សមេត្តេយ្យមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
មូលនៃអកុសល ៣ យ៉ាង
|
៦៥
|
ភិក្ខុមានព្រហ្មចរិយៈក្នុងកាមទាំងឡាយ
|
៥០
|
មគ្គមានអង្គ ៨
ជាព្រហ្មចរិយៈ
|
៥០
|
និទាន (ហេតុ) ៣ យ៉ាង
|
៦៥
|
ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ឃើញនូវមូល
|
៦៦
|
អ្នកប្រាសចាកតណ្ហាមានស្មារតីគ្រប់កាល
|
៥៥
|
អ្នកមានស្មារតីដោយហេតុ ៤
យ៉ាង
|
៥៦
|
បុណ្ណកមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
៦៤
|
ការសួរ ៣ យ៉ាង
|
៧៣
|
ការសួរ ៣ យ៉ាងដទៃទៀត
|
៧៤
|
ភិក្ខុរលត់ទុក្ខព្រោះពិចារណ
|
៥៦
|
ព្រះអរហន្តមិនមានការញាប់ញ័រ
|
៥៧
|
អាស្រ័យជរា
ទើបបានតាក់តែងយញ្ញ
|
៨២
|
ការសរសើរផលយញ្ញនឹងទក្ខិណេយ្យបុគ្គល
|
៨៩
|
គ្រឿងជាប់ ២ យ៉ាង
|
៥៨
|
អ្នកមានចិត្តផុតស្រឡះ
ឈ្មោះថាមហាបុរស
|
៦១
|
ក្រោធកើតដោយអាការៈ ១០
យ៉ាង
|
១០១
|
ការសួរ ៣ យ៉ាង
|
១០១
|
អ្នកលះតណ្ហា
បានកន្លងគ្រឿងចាក់ស្រះ
|
៦២
|
ការសួរ ៣ យ៉ាងដទៃទៀត
|
១០៧
|
ព្រះមានព្រះភាគទ្រង់ដល់នូវវេទ
|
១១០
|
ញាណក្នុងមគ្គ ៤ ហៅថាវេទ
|
១១០
|
ព្រះមានព្រះភាគមានកាយចម្រើនហើយ
|
១១២
|
ព្រះមានព្រះភាគព្រះទ័យផុតស្រឡះ
|
១១៦
|
ទុក្ខមានជាតិជាដើម
|
១១៩
|
ទុក្ខកើតព្រោះឧបធិជាហេតុ
|
១២៥
|
ឧបធិ ១០ យ៉ាង
|
១២៥
|
ជនមិនដឹង រមែងសាងឧបធិ
|
១២៧
|
ជនល្ងង់
រមែងចូលទៅកាន់ទុក្ខរឿយ ៗ
|
១២៧
|
មិនគប្បីលាងឧបធិ
|
១២៨
|
មោនេយ្យៈ ៣ យ៉ាង
|
១៣៤
|
តណ្ហា ជាវិសត្តកា
(ផ្សាយទៅ)
|
១៤១
|
តណ្ហា ជាអកុសលមូល
|
១៤១
|
ព្រះនាមថា ព្រះមហេសី
ដោយអត្ថដូចម្តេច
|
១៤៣
|
ការប្រកាន់ ២ យ៉ាង
|
១៤៩
|
ភព ២ យ៉ាង
|
១៤៩
|
សេចក្តីប្រកាន់ ២ យ៉ាង
|
១៥៣
|
គប្បីលះទុក្ខ
|
១៥៥
|
អកុសលធម៌ ឈ្មោះថាអាគូ
(អំពើអាក្រក់)
|
១៦០
|
ព្រះនាមនាគៈដោយអត្ថដូចម្តេច
|
១៦០
|
ឈ្មោះថាព្រាហ្មណ៍ដោយអត្ថដូចម្តេច
|
១៦៣
|
គ្រឿងកង្វល់មានរាគៈជាដើម
|
១៦៤
|
អមតនិព្វាន ឈ្មោះថាត្រើយ
|
១៦៨
|
កិលេសមានរាគៈជាដើមឈ្មោះខិល
|
១៦៨
|
ការសង្ស័យក្នុងទុក្ខជាដើម
|
១៦៩
|
កិលេសជាគ្រឿងជាប់
|
១៧១
|
តណ្ហា ឈ្មោះថាអាសា
|
១៧៣
|
ធោតកមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
ការសួរ ៣ យ៉ាង
|
១៧៥
|
សិក្ខា ៣ យ៉ាង
|
១៧៧
|
គប្បីសិក្សានូវនិព្វាននៃខ្លួន
|
១៨០
|
ទេវតា ៣ យ៉ាង
|
១៨២
|
ព្រះនាមថាសក្កៈដោយហេតុដូចម្តេច
|
១៨៥
|
ទ្រព្យគឺសទ្ធាជាដើម
|
១៨៥
|
សេចក្តីសង្ស័យ
ឈ្មោះថាកថង្កថា
|
១៨៦
|
អមតនិព្វានជាវិវេកធម៌
|
១៩២
|
និស្ស័យ ២ យ៉ាង
|
១៩៤
|
គប្បីឆ្លងតណ្ហាជាវិសត្តិកា
|
២០១
|
ឧបសីវមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
កាម ២ យ៉ាង
|
២១២
|
កិលេសជាដើម ឈ្មោះថាវាទបថ
|
២៣០
|
នន្ទមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
ជនមានក្សត្រជាដើម
|
២៣២
|
អ្នកឈ្លាសក្នុងខន្ធជាដើម
|
២៣៥
|
មារសេនាមានកាយទុច្ចរិតជាដើម
|
២៣៦
|
រូបតណ្ហាជាដើម
|
២៥៤
|
បរិញ្ញា ៣ យ៉ាង
|
២៥៤
|
អាសវៈ ៤ យ៉ាង
|
២៥៦
|
កិលេសជាដើម ឈ្មោះថាឧបធិ
|
២៥៨
|
ហេមកមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
អ្វីជាបិយរូប សាតរូប
ក្នុងលោក
|
២៦៩
|
ការបន្ទោបង់នូវឆន្ទរាគ
|
២៧១
|
តោទេយ្យមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
កាម ២ យ៉ាង
|
២៧៨
|
ទ្រព្យគឺសទ្ធាជាដើម
|
២៨១
|
ព្រះមានព្រះភាគមានចក្ខុជុំវិញ
|
២៨២
|
គ្រឿងកង្វល់មានរាគៈជាដើម
|
២៨៥
|
កប្បមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
សង្សារ ឈ្មោះថាស្រះ
|
២៨៧
|
ទីបំផុតខាងដើមនៃសង្សារមិនប្រាកដ
|
២៨៧
|
ទីបំផុតខាងចុងនៃសង្សារមិនប្រាកដ
|
២៩១
|
ទីបំផុតជាអាទានៈ
(គ្រឿងប្រកាន់មាំ)
|
២៩៨
|
ចតុកណ្ណីមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
កាម ២ យ៉ាង
|
៣០៤
|
ធម៌ ជាសន្តិបទ
|
៣៩៦
|
ព្រះមានព្រះភាគមានតេជៈគឺញាណ
|
៣០៩
|
គ្រឿងកង្វល់គឺរាគៈជាដើម
|
៣១៦
|
តណ្ហា ជាគេធៈ (គ្រឿងតម្រេក)
|
៣១៧
|
អាសវៈ ៤
|
៣១៧
|
ភទ្រាវុធមាណវកប្បញ្ហានិទ្ទេស
|
|
ព្រះពុទ្ធទ្រង់លះបង់ទីលំនៅ
|
៣១៩
|
តណ្ហាមានរូបតណ្ហាជាដើម
|
៣២០
|
ព្រះពុទ្ធទ្រង់កាត់បង់តណ្ហា
|
៣២០
|
ព្រះពុទ្ធទ្រង់មិនញាប់ញ័រ
|
៣២០
|
គ្រឿងកំណត់ ២ យ៉ាង
|
៣២២
|
ព្រះពុទ្ធទ្រង់លះបង់កប្បៈ
(គ្រឿងកំណត)
|
៣២២
|
មារគឺខន្ធជាដើម
|
៣២៨
|
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น